Ukraden dragulj Bogorodice!

Pošto su i njihovo izvlačenje iz policijskog sefa i primopredaja Verskoj komisiji Vlade Crne Gore, odnosno muzejima i Cetinjskom manastiru obavljeni u relativno uskom krugu ljudi, istina o tri hrišćanske svetinje i dalje je ostala uvijena u oblandu tajnosti.

Tako sve do 30. oktobra 1993. godine, kada je na otvaranju zasedanja Sabora SPC mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohi je obznanio da se desna ruka Svetog Jovana Krstitelja i čestica Časnog krsta na kojem je razapet Sin Božji nalaze u Cetinjskom manastiru!

Istovremeno se saznalo da se nedaleko odatle, u centinjskom muzeju, čuva i čudotvorna ikona Bogorodice Filermose, ali i da je ona, nažalost, u međuvremenu oskrnavljena - da je neko sa nje skinuo i ukrao dva basnoslovno vredna dragulja.

Od početka je bilo jasno i da je ikona oskrnavljena tako što su s nje skinuta i netragom nestala dva krupna draga kamena - jedan od devet rubina bledocrvene boje u oreolu, prvi po redu u desnom kraku, gledano odozdo nagore, i središnji, najveći od sedam safira u đerdanu na prsima Bogorodice. Na mestu gde je stajao rubin, baš kao i uz odgovarajući rubin na suprotnom, levom kraku, odnosno uz svih preostalih osam rubina u oreolu, i dalje se nalazi jedan mali dijamant, a na mestu gde je bio veliki safir u obliku ogromne kapi sada stoji mali zlatni krstić sa dijamantićem znatno slabijeg kvaliteta od dijamanata iznad ostalih šest safira. To sigurno ukazuje na to da je taj ukras tu naknadno stavljen i nema nikakve veze sa ostalim.

Na starim, predratnim fotografijama vidi se da su na broju svi ostali dragulji kojima je ukrašen lik Bogorodice - da je na svom mestu i najkrupniji, sedmi, središnji safir u ogrlici, kojeg tu danas nema, niti ga je, kako se vidi na fotografijama iz januara 1978. godine, bilo na dan predaje relikvija Verskoj komisiji.

Teret greha i nečuvene sramote tako pada na ime mrtvog igumana Leontija ili onih koji su od septembra 1952. do januara 1978. godine bili u dodiru i brinuli o ovoj dragocenosti. Među poslednjim požutelim listovima pozamašnog dosijea nekim čudom je ostao jedan zapisnik koji predstavlja korak od sedam milja ka istini o krađi glavnog dragulja sa ove svetinje, barem što se tiče mesta na kojem se krađa dogodila i vremena kada je to bilo.

Taj dokument, konačno, nepobitno dokazuje da je taj sedmi, središnji, najkrupniji i najskuplji dragi kamen iz ogrlice sa ikone ukraden u periodu od marta 1953. do januara 1978. godine, u vreme dok je ta svetinja čuvana u trezoru crnogorske UDBA, odnosno službe DB.