MNOGI OVO NE ZNAJU, ALI ISTORIJA BELEŽI Srbi su osnovali državu Lugansk još u 18. veku

Lugansku Narodnu Republiku, koja je odlukom predsednika Vladimira Putina priznata kao nezavisna država od strane Ruske federacije, osnovali su Srbi.

Iako su oči svetske pa i javnosti u Srbiji uperene na istok Evrope, gde običan svet sa neizvesnošću čeka dalji rasplet događaja nakon odluke Vladimira Putina da prizna Donjeck i Lugansk kao nezavisne države, malo ko zna da su Lugansk osnovali srpski iseljenici.

Sve se odgiralo pre više od dva ipo veka, kada je ruska carica Jelisaveta ukazom iz 1753. godine ovu zemlju na upravljanje poverila Srbima, kao znak zahvalnosti za doprinos u ratnim dejstvima protiv Tatara.

Prema pouzdanim istorijskim informacijama, o kojima su neretko svedočili i sami meštani Luganska ali i istorijski spomenici, deo srpskih izgnanika je tokom Velike seobe krenuo ka severoistoku, a krajnja destinacija do koje su došli su upravo Donjeck i Lugansk.

Celo ovo područje je bilo nazvano Slavjanoserbsk, što u prevodu znači Nova Srbija, a varošica nedaleko od Luganska koja postoji i danas ponela je ime Slavjanoserbsk.

Foto: Printscreen

Na 250. godišnjicu od osnivanja u ovom mestašcetu podignut je i spomenik, koji je pouzdano istorijsko svedočanostvo o povezanosti srpskog, ruskog ali i ukrajinskog naroda.

Na spomeniku se nalazi ruski i ukrajinski kozak, kao i srpski vojnik.

Inače, i slavni srpski pisac Miloš Crnjanski u svojoj genijalnoj knjizi Seoba pisao je između ostalog i o Srbima koji su se spletom istorijskih okolnosti našli na krajnjem istoku Evrope.

"Beskrajan, plavi krug. U njemu, zvezda. Negde mora biti lakšeg života, vedrine događaja, što se slivaju kao čisti i hladni, prijatni, penušavi slapovi. Odseliti se treba zato, otići nekuda, smiriti se negde, na nečem čistom, bistrom, glatkom kao što je površina dubokih, gorskih jezera. Živeti po svojoj volji, bez ove strašne zbrke, idući za svojim životom, za koji se beše rodio. Idući nečem vanrednom, što je, kao i nebo, osećao da sve pokriva", zapisaće u svom grandioznom delu "Seobe" Miloš Crnjanskli, govoreći o junaku Vuku Isakoviču i sudbini njegove porodice tokom seobe iz perioda 18. veka.

O tome piše i Ljubivoje Cerović: "Odluku srpskih graničara podsticali su emisari carice Jelisavete Petrovne. Oni su bili pripadnici Srpskog husarskog puka, osnovanog 1727. godine, koje je Ruski dvor slao u Pomorišje i Potisje, odnosno u Srpsku zemlju, kako su nazivana ova područja. Veliki uticaj na to da se opredele na seobu vršili su i oficiri iz uglednih pomoriških i potiskih porodica, među kojima je najveći autoritet uživao Jovan Horvat".

Jovan Horvat bio je Srbin, ruski general, koji je bio zaslužan za masovno reseljenje Srba prema Azovskom i Crnom moru. Preci Jovana Horvata bili su Srbi, rodom iz makedonskih oblasti, koji su se preselili, najpre u Austrougarsko carstvo, a potom i u Rusiju. Bežeći pred naletima Turaka, ali i pored teških vremena po Srbe, Horvat je organizovao preseljenja. Srbi su štitili granice ruske imerije, a za uzvrat su od ruske carice dobili zemlju i osnivali svoje gradove, čija je imena birala upravo ruska carica.

Istorija beleži i podatak da je bilo potrebno, da bi se naselili, da novi stanovnici budu pravoslavne vere.

Takođe, Horvatu je 11. januara 1752. godine izdata gramata kojom on postaje ruski general i može da počne stvaranje Nove Srbije. On je postao komandant Novoserbskog vojnog korpusa u čiji sastav su ušli novi pukovi, sa štabom u Novomirgorodskom šancu. Do 1756. godine postojala su samo četiri husarska puka: dva srpska, gruzijski i moldavski. A usred sedmogodišnjeg rata ustrojena su još četiri, kao i "slobodni puk", koji su bili sastavljeni od mnogo Srba. Stoga ne čudi podatak da je u Ukrajni ostalo mnogo srpskih toponima.

Srbi su u tadašnjoj Rusiji, a današnjoj Ukrajini imali još jednu državu - Slavenoserbiju.

Još jedan Jovan bio je zadužen za preseljenje Srba iz Austrije u Rusiju. Bio je to Jovan Šević. Istorijski podaci ga često oslovljavaju i sa Ivan Šević, zbog približnosti ruskom jeziku.

Jovan Šević bio je protivnik Jovana Horvata. Ono što je Horvatu smetalo, kako navode istoričari, smetalo je što su sa Ševićem došli i drugi narodi, poput Bugara, Vlaha, Grka i drugih. Horvatova vojska bila je etnički više srpska. Sukob između njih dvojice je eksalirao te su postojale dve oblasti.

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI