BAZILIKA SVETOG MARKA Najlepši primer vizantijske arhitekture u Evropi
Bazilika svetog Markavenecijanska katedrala, najslavnija je gradska crkva i jedan od najboljih primjera vizantisjke arhitekture u Europi. Nalazi se na Trgu sv. Marka u blizini Duždeve palate s kojom je povezana. Izvorno je bila kapelica mletačkih vladara, a ne gradska katedrala. Od 1807. sedište je Mletačkog patrijarha (Patrijarha Venecije), nadbiskupa rimokatoličke arhidijeceze Venecije. Zbog raskošnog dizajna, pozlaćenih mozaika, i svog statusa kao simbola mletačkog bogatstva i moći, od 11. veka nadalje građevina se naziva Chiesa d'Oro (Crkva od zlata).
Prva bazilika sv. Marka bila je privremena građevina u Duždevoj palati sagrađena 828. godine kada su mletački trgovci ukrali relikvije svetog Marka Evanđelista iz Aleksandrije. Ova građevina zamenjena je novom crkvom na današnjem mestu 832. godine. Iz istog veka potiče prvi zvonik sv. Marka. Nova crkva je spaljena u pobuni 976., ponovo sagrađena 978. i još jednom kako bi se oblikovali temelji današnje bazilike od 1063. Bazilika je osvećena 1094., iste godine kada je i tadašnji dužd Vitale Falier navodno ponovo otkrio telo svetog Marka u jednom od stupova. Građevina takođr inkorporira niski toranj (danas riznica sv. Marka), za kojeg neki veruju da je izvorni dio Duždeve palate. U prvoj polovini 13. veka sagrađeni su narteks i nova fasada, dovršena je većina mozaika, a kupole su prekrivene s višim drvenim, olovom prekrivenim kupolama kako bi zasjala s gotičkom arhitekturom redizajnirane Duždove palate.
Arhitektura
Osnovna struktura građevine malo se izmenila dok su se njeni ukrasi tokom vremena jako menjali. Sledeća su vekovi, posebno četrnaesti, doprineli njenom ukrašavanju, a mletačka su se plovila retko vraćala s Orijenta a da nisu nosila sa sobom stubove, kapitele ili frizove s antičkih građevina kako bi ih dodala strukturi bazilike. Postupno je spoljni zid od cigle postao prekriven raznim vrstama mermera i rezbarstava od kojih su neki bili stariji od same građevine. Poslednje intervencije napravljene su na Krstionici i kapelici sv. Isidora (1300-ih), rezbarije na gornjem profilu fasade, te Sakristiji (1400-ih) i Zenovoj kapelici (1500-ih).
Bazilika nije do 1807. kao Državna crkva bila sedište biskupa (patrijarha od 1451.), čija je katedrala bila San Pietro di Castello. Sam dužd je za proslavu imenovao poseban kler na čelu s primicerijem. Prokuratori, važan organ Mletačke Republike, bili su zaduženi za upravu. Njihovo sedište bilo je Procuratie na Trgu sv. Marka.
Eksterijer
Eksterijer bazilike je podijeljen u tri registra: donji, gornji, kupole. U donjem registru fasade pet kružno nadlučenih portala umotanih polikromatskim mermernim stubovima otvaraju se u narteks kroz bronzana vrata. Iznad centralnih vrata nalaze se tri bareljefna kruga u romaničkom stilu. Spoljni krug uokviruje pozlaćeni mozaik (Poslednji sud) iz 19. veka. Mozaici o pričama o relikvijama svetog Marka nalaze se u lunetama na lateralnim portalima. Prvi nalevo je jedini mozaik na fasadi sačuvan iz 13. stoljeća. U gornjem registru s vrha lukova kipovi Teoloških i Kardinalnih Vrlina, četiri Ratnika Sveca i sv. Marko nadgledaju grad. Iznad velikog centralnog prozora fasade, pod sv. Markom, Krilati lav (njegov simbol) drži knjigu, a u lunetama lateralnih lukova nalaze se četiri pozlaćena mozaika obnovljena u 17. veku.
Grčki konji
Konji svetog Marka postavljeni su na baziliku oko 1254. godine. Datiraju iz antike, a neki smatraju da su nekada ukrašavali Trajanov luk. Konji su dugo vremena bili prikazani na Konstantinopoljskom hipodromu, a 1204. dužd Enriko Dandolo vratio ih je u Veneciju kao dio plena opljačkanog iz Konstantinopolla u Četvrtom krstaškom ratu. Godine 1797. Napoleon ih je odneo u Pariz, ali su 1815. ponovo vraćeni u Veneciju. Nakon duge restauracije od 1990-ih se čuvaju u Muzeju sv. Marka unutar bazilike. Sadašnji konji na fasadi katedrale su bronzane replike.
Enterijer
Enterijer se temelji na grčkom krstu čiji su kraci podeljeni na tri broda i istaknuti vlastitom kupolom. To se temelji na Justinijanovoj bazilici Apostola u Konstantinopolju. Mermerni pod u potpunosti je ispunjen geometrijskim uzorcima i animalnim dizajnima. Donji registar star zidova i stupova je potpuno prekriven polikromnim mramornim pločama. Prijelaz između donjeg i gornjeg registra je omeđen duž čitave bazilike prolazima koji su zamenili bivše galerije.
Gornji red enterijera potpuno je prekriven svetlim mozaicima koji sadržavaju zlato, bronzu i veliku raznolikost kamena. Ukrašena površina velika je oko 8.000 kvadratnih metara. Na najdrevnijim delima mogu se prepoznati i vizantijski i gotički uticaji.
PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI
Komentari (0)