KOLUMNA DEJANA ANĐUSA Fenomen se nastavlja!

Igra se na četiri godine bas kao i Svetsko prvenstvo.

Pomno sam ga pratio, jer je Srbija došla sa drugim timom, ekipom koja će naslediti nedostajale - oba golmana Mitrovića i Pijetlovića, drugog Mitrovića, drugog Pijetlovića, pa kapitena Filipovića, Prlainovića, Aleksića i ćuka!

Samo četvorica "zlatnih" sa EP su igrali - Mandić, Jaksić, V. Rašović i centar Vico (koji je debitovao na EP).

Debitovalo je više od pola reprezentacije - oba golmana Rističević i Dobožanov, pa fenomenalna dvojica bekova - srednji bek i najbolji strelac ovog turnira Gavril Subotic i levi bek Ognjen Stojanović.

Pa, drugi Rašović, Asanović, novi odbrambeni bek Drašović... Fenomeni!

Osvojili su bronzu. I nju su samo zato sto su bili pošteni i patriotski našpanovani.

Naime,da su hteli namerno da izgube od kompletne Hrvatske, bili bi drugi u grupi i tako bi izbegli polufinalno "finale pre finala" protiv, isto kompletne, Mađarske.

Ali, odigrali su herojski remi protiv Hrvata, te su neporaženi otisli na klasik sa Mađarima.

Mađari su, inače, u grupi poraženi od domaćih Nemaca, da bi posle 12:11 u polufinalu protiv nas, ipak postali zlatni.

Srbija je pobedila domaće Nemce za bronzu, jer Srbija nikada ne gubi dva duela kada se dokopa polufinala.

Mađari su doveli prvu postavu da zaleče komplekse svih mogućih poraza od naših vaterpolista, godinama, Nemci su izvisili kao domaćini i isto željni povratka vaterpolo medalja, a tek Hrvati.

Sa prvim timom peto mesto i - nisu pobedili Srbiju.

Kapa dole za ovu podmlađenu bronzu. Iskreno sam navijao i baš pratio ovaj turnir.