TRAGOM STRANACA NA NOVOM GROBLJU U BEOGRADU: Šonda pravio čokoladu, Bajloni držao kafanu!
Tokom 2022. godine uvedena je nova tematska tura na Novom groblju u Beogradu pod nazivom Tragom stranaca na Novom groblju u Beogradu, posvećena strancima koji su ovde našli svoju novu domovinu, a kojoj su ostavili sve što su imali i znali. Njihova imena su se utkala u našu kolektivnu svest i postala nerazdvojni deo naše istorije i duhovne baštine. Srodivši se sa sredinom danas mi njih prihvatamo kao svoje, kao što su i oni prihvatili nas, a našu zemlju kao njihovu. Iz ove vođene ture danas navodimo samo jednu od skraćenih životnih priča onih koji su osvojili naša srca.
Prvi fabrikanti i industrijalci koji su u Srbiji videli „bolju Ameriku“
iz vođene ture Tragom stranaca na Novom groblju u Beogradu (deo 2)
Dvojica braće, Nikola i Konstantin Šonda, došli su u Beograd iz sela Klisure u Grčkoj.
Po poreklu Cincari, govorili su samo grčki i cincarski jezik. Braća su bili trgovci i oni zajedno započinju bakalski posao. Nakon nekoliko godina razdvojili su svoj privatni biznis. Nikola je imao bakalsku radnju na Zereku, na uglu ulica sadašnje Uzun Mirkove i Kralja Petra. Konstantin je 1902. godine dobio od države povlastice da započne fabričku proizvodnju kakaoa, čokolade i bombona. Na porodičnom imanju na uglu Solunske i Despota Đurđa podignuta je prvo prizemna fabrika. Bila je to prva fabrika čokolade u Srbiji, a prva čokolada se zvala „olga“. Kosta je upravljanje fabrikom, posle nekoliko godina, prepustio sinovima, od kojih je najstariji Mihajlo razvio posao i izuzetno se obogatio.
Svoje proizvode izlagao je u Parizu, Londonu, Rimu i Bordou, a svoj smisao za proizvodnju i plasiranje proizvoda dokazao je efektnim reklamama u štampi i pravljenjem čokolada sa serijom sličica junaka iz Velikog rata. Mihajlo je došao i na ideju, kada je fudbal postao izuzetno popularan kod nas, da u omotu čokolada izdaje i sličice fudbalera, koje je prodavao uz svoju čokoladu. Mihajlo Šonda je 1911. godine napravio bioskop „Koloseum“ (današnji bioskop „Zvezda“). Bila je to prva specijalizovana bioskopska sala u Beogradu. Ono što se takođe izdvaja porodicu Šonda je da su bili humanitarni radnici i dobrotvori, davali su novac za pomoć siromašnim starim licima, a bili su i među osnivačima Dobrotvornog društva za pomoć slepima „Stefan Dečanski“. Posle Drugog svetskog rata njihova imovina je nacionalizovana, a među poslednjim naslednicima, Konstantin Kosta Šonda bio je zaslužan za osnivanje fabrike slatkiša „Takovo“ iz Gornjeg Milanovca, fabrike slatkiša „Evropa“ iz Skoplja, Fabrike keksa i bombona u Sarajevu. Porodica je na kraju ostala bez direktnih naslednika.
Druga značajna porodica koja se izdvojila je porodica Bajloni. Porodica industrijalaca Bajloni, poreklom iz Češke, u Beograd se doselila 1855. godine. Ignjat Bajloni, rodonačelnik porodice Bajloni, do dolaska u Beograd bavio se kožarskim zanatom. Od namere da ode da živi i radi u Americi odgovorio ga je zet Anton Nemec, koji se u Srbiji obogatio za kratko vreme, rečima: „Dođi, nema bolje Amerike od Srbije.“ Sa ženom i četiri sina, Antonom, Jakovom, Vesom i Jovanom, Ignjat Bajloni se nastanio u Beogradu. Jakov je izučio bačvarski zanat u Zemunu, a Anton mlinarski zanat kod Antona Nemeca, gde je u početku i radio. Vesa je ostao s roditeljima da pomaže u gostionici i bio je oženjen Milevom, ćerkom Velimira Valožića, dok je Jovan kao mladić poginuo po završetku Vojne akademije. Bajlonijevi su se u početku bavili gostioničarstvom (imali su čuvenu „Bajlonijevu kafanu“ kod Tobdžijske pijace) i mlinarskom industrijom, a zatim postaju vlasnici beogradske pivare i brojnih nekretnina. Firma „Ignjat Bajloni i sinovi“ obuhvatala je Parni mlin u Malom Crniću, Malu pivaru na uglu Skadarske i Cetinjske ulice, koju su preobrazili u uspešnu Pivaru, a na zemljištima koja su posedovali uzgajali su stoku koju su prodavali u Austro-Ugarskoj. Jakov Bajloni je osnovao Prvo srpsko pivarsko društvo i Srpsko brodarsko društvo, materijalno je pomagao Srpsku trgovačku omladinu. Brat Antonije, industrijalac i dobrotvor, bio je jedan od najboljih mlinarskih stručnjaka. Pomogao je gradnju crkve u Malom Crniću, kao i osnovanje biblioteke i osnovne škole u Malom Crniću. Davao je priloge Beogradskoj trgovačkoj omladini i bio je jedan od osnivača Srpskog poljoprivrednog društva. Sin Jakova Bajlonija, Ignjat, bio je guverner Narodne banke, i njegov potpis nalazi se na prvoj novčanici štampanoj u Zavodu za izradu novčanica u Topčideru 1929. godine. Ignjat Bajloni je osavremenio Pivaru i ona je postala jedna od prvih fabrika na električni pogon u Beogradu. Modernizacijom proizvodnje piva u Beogradu porodica Bajloni zadužila je Beograđane, koji su u znak zahvalnosti odlučili da nekadašnju močvaru, današnju pijacu, naspram pivare nazovu po njima.
Iz šetnje Novim grobljem pod nazivom Tragom stranaca na Novom groblju y Beogradu, u organizaciji JKP „Pogrebne usluge“ Beograd, koju vodi i osmišljava istoričarka umetnosti dr Violeta Obrenović. Nova serija tematskih vođenih obilazaka Novog groblja očekuje se početkom naredne godine. Za sve informacije o besplatnim tematskim obilascima Novog groblja, kao i odgovore sva na ostala pitanja vezana za aktivnosti JKP „Pogrebne usluge“ Beograd, možete se obratiti na adresu elektronske pošte info@beogradskagroblja.rs, ili putem kontakt forme na veb-sajtu preduzeća www.beogardskagroblja.rs.
Nastaviće se
Pratite najnovije VESTI SA FRONTA
PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI
Komentari (0)