POP VATRA - strah i trepet za ustaše, spasio je Srbe da ne budu svi poklani, a najviše ga je opevao Baja Mali Knindža! (VIDEO)

Nakon invazije na Jugoslaviju, kao komandat Dinarske divizije predvodeo je odbranu Srba od hrvatskog ustaškog režima.

Momčilo Đujić je rođen 27. februara 1907. godine u selu Kovačić kod Knina u Kraljevini Dalmaciji, koja je bila administrativna jedinica u sastavu Austrougarske. Bio je najstariji od petoro dece Rada Đujića i Ljubice.

Momčilo je osnovnu školu završio 1918. godine, kao najbolji učenik u razredu. Između 1920. i 1924. godine, pohađao je nižu gimnaziju u Kninu.

U Sremskim Karlovcima je 1929. godine počeo pohađati srpsku pravoslavnu bogosloviju, diplomirao je 1931. godine i rukopoložen je za sveštenika dve godine kasnije.

Dodeljena mu je parohija u selu Strmica, nedaleko od Kovačića. Objavio je zbirku pjesama ”Emilijade” 1931. godine, reizdatu 1999.

Oženio je Zorku Dobrijević Jundžić, kćerku uglednog trgovca iz Bosanskog Grahova.

Đujićevo prvo dete bio je Siniša rođen 1934. godine, a Zorka je naredne godine rodila blizance — sina Radomira i kćerku Radojku.

Organizovao je izgradnju narodnog doma u Strmici 1934. godine, a finansirao je i nadgledao navodnjavanje poljoprivrednih površina zapadno od Mračaja i odobrio rekonstrukciju zvonika na crkvi Svetog Jovana Krstitelja.

Đujić je postao poznat i po svojim vatrenim govorima, zbog čega je dobio nadimak „Pop vatra”. Nakon osnivanja NDH, Đujić je za dlaku izbjegao hapšenje od strane ustaša.

Đujićevi četnici su sa uspehom držali ustaše dalje od Knina i okoline, što je Srbe spasilo od daljih masakara. Dok se leto približavalo, Đujićevi četnici su preuzeli Drvar od ustaša.

Početkom leta, četnički komandat Stevo Rađenović i Đujić su stupili u kontakt sa Italijanima i od njih zatražili da zaustave ustaške zločine nad Srbima, omoguće povratak srpskih izbeglica i ukidanje uredbe kojom je omogućena konfiskacija imovine u vlasništvu Srba u NDH.

Dok Đujića Hrvati optužuju za saradnju sa italijanskim fašistima, izbegavaju da kažu da je Đujićeva saradnja sa Italijanima bila neophodna kako bi se umanjio genocid nad srpskim življem od strane ustaške NDH.

Početkom januara 1942. godine, osnovana je Dinarska divizija nakon što je Đujić stupio u kontakt sa generalom Dražom Mihailovićem.

Posle rata, osuđen je od strane komunista, ali je uspeo da emigrira u SAD.

Momčilo Đujić je preminuo 11. septembra 1999. godine u bolnici u San Dijegu u 92. godini života. Iza sebe je ostavio troje djece, dve unuke, četvoro praunučadi, brata, Boška Đujića, i sestru, Ilinku Đujić.

U nekrologu posvećenom Đujiću u Njujork tajmsu koji je napisao novinar Dejvid Bajdner, navedeno je da je Đujić bio žestok neprijatelj komunizma, nacizma i fašizma, koji je učestvovao u epskim bitkama Drugog svetskog rata i da je sproveo mnoga dela ratne hrabrosti.

Srpska dijaspora u SAD postavila je spomenik Đujiću na srpskom groblju i Libertivilu u Ilinoisu.

pic.twitter.com/J2tsI5TloL