SA KRSTAŠIMA NEMA KOMPROMISA Profesor Miloš Ković o hrvatskom genocidu nad Srbima

Godine 1880. Srbi su činili 17,63 odsto (441.912 ljudi) od ukupnog broja stanovnika Hrvatske, Slavonije i Dalmacije. Uoči rata, 1991. godine, u ove tri istorijske pokrajine, koje je tada obuhvatala SR Hrvatska, bilo ih je 12,2 procenta (581.663). Prema popisu iz 2011. godine, udeo Srba u stanovništvu Hrvatske iznosio je 4,36 odsto (186.633). Šta se to, u epohi obeleženoj naglim porastom stanovništva u celom svetu, dogodilo sa Srbima u Hrvatskoj?

Srpsko stanovništvo u Hrvatskoj uništeno je masovnim ubistvima, proterivanjem i asimilacijom. Pri tome, reč je o dugom istorijskom procesu, koji se svoj vrhunac doživeo u genocidu počinjenom tri puta u 20. veku - 1914-1918, 1941-1945. i 1991-1995. (genocid nad Srbima u Srbiji, Bosni i Hercegovini i Sremu 1914-1918, u kome su Hrvati odigrali važnu ulogu, nije pogodio Srbe u današnjoj Hrvatskoj). Poređenja radi, genocid nad Jevrejima počinjen je samo jednom, u Drugom svetskom ratu (1939-1945) i više nije ponovljen. To se može reći i za genocid nad Jermenima, koji su, u nekoliko talasa, uništavani u dobu 1894-1917.

Kako razumeti genocid u Hrvatskoj? Reč je o procesima mnogo širim i dubljim od istorije odnosa između Hrvata i Srba u 20. veku. Za početak, mora se postaviti nekoliko pitanja. Kako je moguće da Evropska unija dozvoljava svojoj članici Hrvatskoj da proslavlja tzv. "Oluju", zločin u kome je proterala više od 250.000 i ubila preko 1.800 svojih građana?

Zašto je u svoje redove primila državu u kojoj su čak i posle "Oluje" ubijani srpski starci na svojim kućnim pragovima, u kojoj se i danas Srbi drže u strahu i asimiluju, u kojoj ih, umesto da im vraćaju opljačkanu imovinu, na osnovu tajnih poternica hapse i optužuju za ratne zločine?

Zašto EU i SAD ćute kada se u Hrvatskoj veličaju ustaške ideje? Da li je ćutanje znak odobravanja? Zašto su Angloamerikanci, usred hrvatskog, ustaškog genocida i masovnog učešća Srba u dva antifašistička pokreta, podržali Tita umesto Draže i zašto su i posle Drugog svetskog rata finansirali i štitili Titovu velikohrvatsku Jugoslaviju? Zašto su angloameričke tajne službe, zajedno sa Vatikanom, tzv. pacovskim kanalima, spasavale Pavelića i njegove ustaše? Kako to da je glavni organizator "pacovskih kanala", rimokatolički sveštenik i ustaša Krunoslav Draganović mirno sklopio oči u Sarajevu 1983. godine?

Zašto je Međunarodni krivični tribunal za bivšu Jugoslaviju za rat u Hrvatskoj 1991-1995. kaznio isključivo Srbe, dok Hrvati nisu kažnjeni ni za jedan zločin nad Srbima, pa čak ni za "Oluju", o čijem genocidnom karakteru postoje pisani dokazi kakvi su, pored ostalih, Tuđmanovi "Brionski transkripti"?

Hrvatski genocid nad Srbima nije bio incident u istoriji Evrope. Kao suštinski verski rat protiv šizmatika, predvođen Rimokatoličkom crkvom, u tipologiji genocida ponajviše je uporediv sa krstaškim uništavanjima muslimana i jeretika. Takvi su bili, recimo, krstaški pohodi francuskih i ugarskih kraljeva, uz blagoslov papa, na francuske katare i srpske bogumile u Bosni. U dobu verskih ratova 16. i 17. veka, takvo je bilo postepeno istrebljenje, proterivanje i asimilacija francuskih hugenota ili španskih Arapa i Moriska. Habzburška monarhija je na takav način sistematski uništavala panonske muslimane, pošto je u ratu sa Osmanskim carstvom 1683-1699. ušla na teritorije Ugarske i Hrvatske. U kratkom vremenu, od 1878. do 1914, ona će uspeti da bosanske i hercegovačke muslimane učini saradnicima Hrvata i da poseje zlo seme koje će proklijati 1914, 1941. i 1991. 

Po svojoj metodičnosti, dugom trajanju i nekažnjenosti, ali i po svojim verskim i rasističkim korenima, hrvatski genocid nad Srbima podseća na uništavanje starosedelaca američkog kontinenta od strane protestantske Engleske i rimokatoličke Španije. Tim genocidom, verovatno najvećim u istoriji čovečanstva, počela je, ne zaboravimo, istorija SAD. On i danas traje, sudeći po rezervatima i novootkrivenim zločinima počinjenim nad ostacima ostataka uništenih starosedelačkih naroda.

Hrvati su, bar od početka 19. veka, pretvarani u sredstvo Rimske kurije, Beča i Pariza, potom i Londona i Berlina, za potiskivanje Srba i Rusa sa područja zapadno od Drine. Zbog vere i jezika, ali i već uspostavljenih rusko-srpskih veza, Srbi su doživljavani kao oruđe sve moćnije Ruske imperije. Ratoborna rusofobija, ukorenjena u zapadnoevropskim kulturama bar od krstaških pohoda tevtonskih vitezova, potom Šveđana i Poljaka na ruske zemlje, obnavljena je u invazijama iz 1812, 1854, 1914, 1941. i u najnovijem pohodu NATO ka istoku, započetom razaranjem SFRJ i ulaskom NATO u Poljsku, Češku i Mađarsku (1999). Sličnosti između istorije i metodologije uništavanja Srba u Hrvatskoj i uništavanja Rusa u Ukrajini nisu slučajne. Genocid počinjen tuđim rukama u takvim okolnostima ukazuje se kao poželjno geopolitičko sredstvo.

Razumeti prirodu zla znači sprečiti da se ono ponovi. Najopasnije su iluzije i laži. Rusija je to konačno shvatila. U Srbiji se, kako izgleda, još ne razume da sa krstašima nema ni trgovine ni kompromisa. Oni koji su 1995, u nameri da "budu razumni", prepustili Krajinu sudbini, skončali su u haškim kazamatima. Današnje srpske vlasti, uprkos upozorenjima stručne javnosti, uplele su se u cenjkanje brojem žrtava Jasenovca i genocida u NDH. Uprkos tome, predsedniku republike Aleksandru Vučiću zabranjeno je čak i da poseti Jasenovac. Trgovina kosovskim teritorijama, ljudima i svetinjama nepogrešivo vodi u istom pravcu.

Sve što nam je danas potrebno jeste - istina. U ovom trenutku, to znači: razumeti prošlost i trezveno, mirno sagledati sadašnjost.

 

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI