Očajni parovi idu u Nimnik po bebu!
Više hiljada ljudi svake godine pohodi manastir Nimnik, smešten na putu između Požarevca i Velikog Gradišta, u potrazi za spasenjem i nadom u izlečenje.
Mihajlo Vasić
Među onima koji dolaze u ovu svetinju su većinom bračni parovi bez dece. Postoje brojna svedočenja da im se želja da dobiju potomstvo ispunila nakon što su odslušali večernju molitvu i prenoćili kraj obližnjeg groba, gde je, prema verovanju, sahranjena ubijena devojčica Nikolina.
Lekoviti izvor
U dvorištu manastira nalaze se dve kapele. Prva nosi naziv Svetinja i podignuta je na grobu ubijene devojčice, dok je druga posvećena Pokrovu Presvete Bogorice. Nedaleko od manastira postoji izvor koji je nazvan po Nikolini i za koji se veruje da ima lekovite moći.
- Znam nekoliko parova iz obližnjih sela koji su dobili naslednike posle dolaska u Nimnik. Potrebno je da parovi bez dece prisustvuju večernjoj molitvi i prenoće kraj groba devojčice - kaže Milovan, koji živi nedaleko od ove svetinje.
Monahinje koje se predano brinu o svetinji na pitanja o isceljenjima mahom izgovaraju da bi im bile potrebne „hiljade stranica“ kada bi želele da zabeleže svedočenja onih čije su se želje ostvarile. Oni čije su želje za izlečenje ili dobijanje dece uslišene pričaju da im u san dolazi devojčica koja ih poziva u Nimnik kako bi pronašli spas od muka.
Povest o maloj svetici priziva u sećanje i tragikom prevazilazi čuvenu epsku pesmu „Zidanje Skadra“. Baš kao mlada Gojkovica, koju su surovi Mrnjavčevići uzidali u temelje grada, Nikolina je bila nevina žrtva osmanlijskih osvajača. Dvanaestogodišnju devojčicu su, prema predanju, presreli Turci i naredili joj da im pokaže put za manastir skriven u šumi. Ne želeći da prekrši zavet ćutanja dat majci, Nikolina je na vlaškom odgovorila „nišću nimnik“, odnosno „ne znam ništa“, zbog čega je kažnjena surovom smrću. Turci su je zaklali, a manastir je po njenom odgovoru postao poznat kao Nimnik.
Po drugoj verziji priče, devojčicu su na putu presreli obesni hajduci, među kojima je bio i njen kum, po čijem naređenju je ubijena i prebačena preko jednog drveta. Kada su srodnici nedugo potom krenuli u potragu za njom po šumi, u daljini su spazili svetlost. Nakon što su se približili, videli su da je to plamen iz njenog tela. Kum je u znak pokajanja za mučko ubistvo sagradio kapelu i u nju sahranio Nikolinine posmrtne ostatke.
Svetinju obnovio knez Miloš
Manastir sa crkvom posvećenoj prenosu moštiju Svetog Nikolaja Mirlikijskog predstavlja spomenik kulture. Osim kao Nimnik, poznat je i kao Marijanski manastir. Prema predanju, crkvu je sazidao vojvoda Bogosav nakon 1376, kada je oblast severnog Braničeva bila pod upravom kneza Lazara. U turskim popisima prvi put se pominje u 16. veku. Nimnik je paljen i rušen tokom Kočine krajine i nakon sloma Prvog srpskog ustanka. Inicijator obnove ove svetinje bio je knez Miloš, koji se nakon oslobođenja Srbije od Turaka svesrdno zalagao za restauraciju i izgradnju svetinja. Obnova Nimnika počela je 1825, o čemu je svedočio i Joakim Vujić, rodonačelnik teatra u Srba.