CRKVA SV. ANTUNA Najveća katolička crkva u gradu

Gradnju u venecijanskom neogotičkom stilu finansirala je italijanska zajednica koju su uglavnom činili ljudi poreklom iz Đenove i Venecije. Ova zajednica je početkom 20. veka u Istanbulu brojala oko 40.000 ljudi. Zadužen za izgled zgrade bio je arhitekta Đulio Mongeri. Crkva se smatra manjom bazilikom, a vodi je italijanski sveštenik. Mise se služe na četiri jezika, italijanskom, poljskom, engleskom i turskom.

Za vreme dok je bio ambasador Vatikana u Turskoj, u ovoj je crkvi skoro 10 godina  propovedao i papa Jovan 23, rođen 1881. godine kao Anđelo Đuzepe Ronkali. Ovog papu Turci nazivaju još i „turski papa“ zbog ljubavi i uzajamnog poštovanja, kao i zbog njegovog perfektnog znanja turskog jezika i čestog spominjanja Istanbula i Turske u lepom kontekstu ističući ljubav prema ovoj zemlji i njenom najvećem gradu. Poznat je po posvećenim  govorima tokom svog pontifikata. Njegovi stavovi o jednakosti mogu se sažeti u jednu izjavu: „Stvoreni smo na sliku Božju i zato smo svi nalik Bogu“. On je izvršio veliki uticaj na crkvu otvorivši je za dramatične i neočekivane promene koje su ozvaničene putem vatikanskog sabora, ali i kroz odnose koje je sam uspostavljao s drugim crkvama i narodima. Njegov glavni cilj je bio da modernizuje crkvu tako što će naglasiti njenu pastoralnu ulogu i neophodnu uključenost u državne poslove.

Njegova statua nalazi se u dvorištu Crkve Svetog Antuna Padovanskog u Istiklalu u istanbulskom naselju Bejoglu. Sledbenici ove crkve i danas rado zagovaraju ideje zajedništva, jednakosti, mira i dobrote među svim ljudima koje im je ovaj papa ostavio u nasledstvo.

Međutim, pre nekoliko godina Crkva Svetog Antuna Padovanskog u Istanbulu pojavila se na tržištu nekretnina kao privatna luksuzna zgrada. Prodaja se, srećom, nije dogodila, jer je pokušaj prevare ubrzo otkriven. Izvesni turski državljanin Sebahatin Gok je organizovao složenu prevaru kako bi ilegalno dobio posed najveće katoličke crkve Istanbula, te je prodao onome ko najviše ponudi. Istraga o ovom slučaju potvrdila je da su se Gokova kriminalna grupa i njegovi saradnici specijalizovali za prevare s nekretninama crkvenih i verskih zajednica, kao i stranih vlasnika ili onih koji pripadaju etničkim manjinskim grupama. Ovo hapšenje je pokrenulo i kontroverzno pitanje mnogih crkava i crkvenih dobara razasutih po turskoj teritoriji, čiji su vlasnici tokom vekova izgubljeni, a te crkve su manje ili više legalno na kraju postale vlasništvo pojedinaca ili su u nadležnosti turskog ministarstva finansija.

 

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI