VELIKI KINESKI ZID Najveća građevina na svetu

Kineski zid je serija utvrđenja napravljenih od kamena, cigle sabijene zemlje, drveta i drugih materijala, generalno izgrađenih duž linije u pravcu istok-zapad duž istorijskih severnih granica Kine radi zaštite države i carstva od upada i invazija različitih nomadskih grupa evroazijskih stepa. Nekoliko zidova je bilo izgrađeno još u 7. veku p. n. e.; oni su kasnije spojeni u jedan veći i jači zid, i sad se kolektivno nazivaju Velikim zidom. Posebno dobro poznat je deo zida koji je izgrađen tokom 220-206. p. n. e. u vreme Ćin Ši Huanga, prvog cara Kine. Malo je ostalo od tog zida. Od tog vremena, Veliki zid je bio ponovno građen, održavan, i poboljšavan. Najveći deo postojećeg zida potiče iz perioda dinastije Ming (1368-1644).

Druge svrhe Velikog zida su obuhvatale graničnu kontrolu, omogućavanje nametanja carina na dobra koja su se transportovala duž puta svile, regulacija ili podsticaj trgovini, i kontrola imigracije i emigracije. Odbrambene karakteristike Velikog zida su bile poboljšane konstruisanjem osmatračkih kula, kasarni za trupe, garnizonskih postaja, signalizacionih mogućnosti putem dima ili vatre, i činjenicom da je put Velikog zida isto tako služio kao transportni koridor.

Velik zid se proteže od Dandonga na istoku do jezera Lop na zapadu, duž luka koji grubo obeležava južnu ivicu unutrašnje Mongolije. Sveobuhvatna arheološka istraživanja, koristeći napredne tehnologije, pokazala su da je zid sačinjen od 6.259 kilometara stvarnog zida, 359 kilometara rovova i 2.232 kilometra prirodnih odbrambenih barijera, kao što su planine i reke. Jedno drugo arheološko istraživanje je utvrdilo da celokupni zid sa svim njegovim granama ima dužinu od neverovatnih 21.196 kilometara.

Izgradnja

Prema istorijskim izvorima, više manjih zidova je počelo da se gradi u 5. veku p. n. e., međutim, ozbiljnija gradnja i početak gradnje Velikog kineskog zida vezuje se za razdoblje od 220. do 206. godine p. n. e. I Ćin Ši Huanga, koji je započeo njegovu izgradnju da bi zaštitio svoju zemlju od upada varvarskih plemena - nomada.

Građen je od zemlje, kamena i cigle, a njegova gradnja trajala je s prekidima u izgradnji i rušenjima sve do 17. veka. Duž celog zida, u pravilnim razmacima, podižu se stražarnice, a po vrhu se pruža staza široka 4,5 metara. Stari tradicionalni način gradnje utvrda u Kini bio je pomoću nabijanja tankih slojeva zemlje u pripremljenim oplatama. Tako je stvoreno vrlo solidno jezgro koje se tada obziđivalo. Građevinski materijal je bio raznovrstan i blizu Pekinga za gradnju Velikog zida koristio se krečnjački kamen, na drugim mestima granit ili pečena opeka, u zavisnosti od lokalnih resursa.

Odbrana i signalizacija

Veliki zid se obično proteže na terenu preko teško dostupnih grebena po planinama. Unutar zidina su koridori za spajanje prostora i prostori za skladištenja. Svakih nekoliko stotina metara su odbrambeni tornjevi, koji su služili kao signalni i posmatrački prostori, kao i za skladišta oružja, a u izuzetnim slučajevima kao odbrambena utočišta branilaca. Ukupan broj kula se procenjuje na 25.000. Na većim rastojanjima su izgrađene kasarne, sedišta snabdevanja za branioce, kao i komande. Poruka o kretanju neprijateljskih patrola signalizirana je pomoću dimnih signala. Na primer, u mingskom periodu značio je jedan signal 100 neprijatelja, dva signala 500, tri signala preko 1.000 neprijateljskih boraca.

Proglašen za svetsko čudo

Danas je Kineski zid najveća turistička atrakcija Kine. Turisti iz celog sveta rangiraju Kineski zid na sam vrh najinteresantnijih turističkih destinacija. Po osnivanju Narodne Republike Kine preduzete su neophodne mere zaštite Kineskog zida od daljeg propadanja. Zid je stavljen pod zaštitu države 1961. godine. Rekonstrukcija je obavljena najviše u oblasti Ba-da-ling, prolazu Šang-hai i prolazu Đija-ji. Godine 1987. Kineski zid je uvršćen u spisak svetske baštine pod pokroviteljstvom Uneska, a 7. jula 2007. godine proglašen je za jedno od novih sedam svetskih čuda.

 

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI