Najveći dvorac u Evropi

Kralj Felipe Šesti i kraljevska porodica ne borave u palati, već su umesto toga izabrali skromniju palatu Sarsuela na periferiji Madrida. Velika palata je sada otvorena za javnost, osim tokom državnih ceremonija, mada je toliko velika da se na ruti za posetioce nalazi samo izbor najboljih soba, a ruta se menja svakih nekoliko meseci. Palata je u vlasništvu španske države, a njome upravlja Patrimonio nacional, javna agencija nacionalne baštine Ministarstva predsedništva. Palata se nalazi u zapadnom delu centra Madrida, istočno od reke Manzanares.

Istorija

Palata je na mestu mavarske palate Alkazar iz 9. veka, izgrađene kao predstraža od Muhameda Prvog od Kordobe i preuzeta posle 1036. od nezavisne mavarske Taife Toledo. Posle pada Madrida pod vlast kralja Kastilje Alfonsa Šestog 1083. godine, kastiljski kraljevi su zdanje retko koristili. Kralj Kastilje Alfonso XI je 1329. godine prvi put sazvao madridski dvor. Kralj Felipe Drugi preselio je svoj dvor u Madrid 1561. godine.

Nakon što je palata izgorela 24. decembra 1734. godine, kralj Filip Peti naredio je da se na istom mestu izgradi nova palata. Izgradnja je trajala od 1738. do 1755. godine u stilu berninijevskog dizajna. Kralj Karlos III je prvi put ušao u novu palatu 1764. godine.

Poslednji monarh koji je neprekidno živeo u palati bio je kralj Alfonso XIII, iako ga je naseljavao i Manuel Azanja, predsednik Druge republike, poslednji šef države koji je to učinio. Još uvek postoji soba koja je poznata pod imenom „Azanjina kancelarija“.

Enterijer

Unutrašnjost palate odlikuje se bogatstvom umetnosti i upotrebom mnogih vrsta finih materijala u izgradnji i uređenju njenih prostorija. Obuhvata slike umetnika kao što su Karavađo, Huan de Flandes, Fransisko Goja i Dijego Velazkez, i freske umetnika Đovanija Batiste Tijepola, Koradoa Điakuinta i Antona Rafaela Mengsa. Ostale kolekcije od velikog istorijskog i umetničkog značaja sačuvane u zgradi uključuju Kraljevsko skladište oružja, porcelan, satove, nameštaj, srebrni pribor i jedini u svetu Stradivarijusov komplet instrumenata za gudački kvintet.

Kralj Filip Peti obnovio je kraljevske apartmane 1700. godine, a glavne prostorije preuređivale su kraljica Marija Lujza Savojska i princeza Ursins u stilu francuskih palata.

Arhitektura

Glavna fasada palate sastoji se od dvospratne rustične kamene osnove iz koje se uzdižu jonski stubovi na toskanskim pilasterima uokvirujući prozore tri glavna sprata. Gornja priča je skrivena iza venca koji okružuje zgradu i pokrivena je velikom balustradom. Bila je ukrašena nizom statua svetaca i kraljeva, ali su oni premešteni na drugo mesto za vreme vladavine Karlosa Trećeg kako bi zgrada dobila klasičniji izgled.

Obnovom fasade 1973. godine, koja uključuje Sabitinijev balkon od četiri dorska stuba, vraćene su neke Saketijeve skulpture. Tu spadaju statue actečkog vladara Montezume i cara Inka Atavalpe, dela Huana Paskvala de Mena i Dominga Martineza. Predstave rimskih careva Honorija, Teodosija i Arkadija, G. D. Olivijerija i statua Trajana Felipea de Kastra postavljene su u prinčevom dvorištu. Iznad Sabatinijevog sata je kraljevski grb uz anđele sa strana, a iznad toga su zvona koja datiraju iz 1637. i 1761. godine.

Trg „Plaza de orijente“ je pravougaoni park koji povezuje istočnu fasadu palate sa Kraljevskim pozorištem. Istočna strana trga zakrivljena je i omeđena sa nekoliko kafića u susednim zgradama. Iako je trg bio deo Saketijevog plana za palatu, gradnja je započela tek 1808. godine u vreme kralja Žozefa Bonaparte, koji je naredio rušenje oko 60 srednjovekovnih građevina, uključujući crkvu, manastir i kraljevsku biblioteku, smeštene na tom mestu.

 

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI