31 GODINA OD POKOLJA U SKELANIMA: Mudžahedini Nasera Orića upali pre svanuća, nemilosrdno su ubijali i KLALI srpsku nejač!

Parastosu je prethodilo polaganje cveća na spomen-obeležja nastradalim Srbima 16. januara 1992. godine u selima Ćosići i Kalimanići.

Nastavljajući etničko čišćenje srednjeg Podrinja i uništavanje svega što je srpsko, započeto u aprilu 1992. godine, jake muslimanske snage od nekoliko hiljada vojnika iz Srebrenice, pod komandom Nasera Orića, napale su u zoru 16. januara 1993. godine srpska sela oko Skelana.

Muslimanske jedinice upale su u sela pre svanuća, ubijale i klale civile na spavanju u njihovim kućama, pljačkajući i uništavajući sve što su stigle. Tog dana ubijeno je 69 stanovnika ovog kraja, a dve trećine nastradalih bili su civili, među kojima i nekoliko dece.

Ranjeno je 165 meštana. Od 30 zarobljenih, polovina nije preživela mučenja u srebreničkim kazamatima, a četvoro se još vode kao nestali.Stanovnici su tražili spas u povlačenju prema graničnom mostu ka Bajinoj Bašti u Srbiji, dok su neki pokušali da spasu živote preplivavanjem Drine.

Most na Drini, preko kojeg se civilno stanovništvo jedino moglo prebaciti u Srbiju, bio je pod stalnom mitraljeskom i snajperskom vatrom i postao je srpsko stratište, pa je u pokušaju bekstva na mostu i u njegovoj blizini nastradalo najviše civila, kao i u talasima hladne Drine.

Najmlađa žrtva bio je petogodišnji Aleksandar Dimitrijević, a njegov brat Radislav imao je 11 godina. Sa majkom Milicom pokušali su da izbegnu u Bajinu Baštu, ali su kod graničnog mosta pogođeni neprijateljskim kuršumima.

Gordana Sekulić ubijena je na mostu, a njena dva sina su preživela i danas žive u Srebrenici sa ocem Mirkom.

Tada maloletni Cvetko Ristić iz Kušića ostao je bez cele porodice, kuće i imovine. Ubijeni su mu roditelji, sestra, a bratove posmrtne ostatke još nije pronašao. Kuća mu je obnovljena 16 godina nakon rata.

Nakon uništavanja više od stotinu srpskih sela i zaselaka u bratunačkoj i srebreničkoj opštini tokom 1992. godine, muslimanske snage predvođene Orićem, na Božić 1993. godine zauzele su Kravicu i još nekoliko srpskih sela u njenom okruženju, počinivši stravičan masakr nad civilnim stanovništvom.

Devet dana kasnije usledio je sveobuhvatan napad na Skelane i okolna sela uz učešće više hiljada pripadnika muslimanskih jedinica i, prema Orićevom planu, to je trebalo da bude završni udarac srpskom narodu i njegovo uništenje ili potpuni progon sa prostora srebreničke opštine i leve obale Drine.

Za ta dva dana, na Božić u Kravici i 16. januara u Skelanima Orićevi dželati ubili su 118 Srba od kojih više od polovine civila i ranili čak 345 osoba od kojih su dve trećine bili civili.

Nastojeći da zatru sve što je srpsko na ovom području, muslimanske snage su tog dana opljačkale i spalile srpska sela Ćosići, Kostolomci, Klekovići, Božići, Blažijevići, Kolari, Zečevići, Kušići, Stajšići, Maltaši, Stublovi, Arapovići, Bujakovići, Liješće, deo srpskih Skelana i još nekoliko sela. Nisu stigli do Crvice i njenih zaselaka, te Petriče i to su jedina srpska sela u srebreničkoj opštini koja nisu spaljena u proteklom ratu.

Za brojne masovne zločine koje su muslimanske snage počinile nad Srbima u Podrinju, pa i za ove u Skelanima, niko nije odgovarao, a nisu bili obuhvaćeni ni optužnicom protiv Orića u procesu koji se okončao njegovim oslobađanjem u Sudu BiH.

RTRS

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI