Put ikone Svetog Mardarija, osveštane na moštima Sveca u manastiru Svetog Save u Librtivilu (SAD)

Ikona Svetog Mardarija autorke Tanje Ristić, ikonopisca iz Valjeva, opremljena srebrnim okovom koji je radio umetnik Vlada Ivanović, takođe iz Valjeva, nastala je u organizaciji udruženja ,,Ava-Sveti Justin Ćelijski" iz Beograda i uz podršku verujućih braće i sestara iz zapadno-američke eparije SPC-e, kao izraz zahvalnosti i poštovanja i u znak sećanja na srpske dobrovoljce pristigle iz Amerike i postradale u Velikom ratu.

Ikona će tokom svog puta posetiti brojne crkve i manastire vezane za samog Svetitelja i ljude učesnike Velikog rata kao i značajna mesta na kojima su vođene borbe i na istim podignuti spomenici postradalim. Posle prisustva svečanoj manifestaciji na ostrvu Vidu biće odneta u Hram Svetog Spiridona kao poklon srpskog naroda grčkom narodu i građanima Krfa u znak zahvalnosti za gostoprimstvo našoj vojsci, narodu, crkvi i državi tokom Velikog rata.

Godinu dana ranije udruženje je poklonilo građanima Krfa i ikonu Svetog Justina Ćelijskog koji je bio savremenik Svetog Mardarija. Sve to uz blagoslov Igumanije manastira Ćelije, Mati Glikerije.

Arhimandrit Mardarije je od strane Svetog Arhijerejskog Sinoda Srpske Pravoslavne Crkve 1923. godine prvo postavljen za administratora Eparhije američko-kanadske, a 1925. godine i za njenog prvog Episkopa, dok je hirotonija obavljena 1926. godine uoči praznika Cveti u Sabornoj crkvi u Beogradu. U međuvremenu, od dolaska u Ameriku do hirotonije, vladika Mardarije je tri godine, od 1920. do 1922. godine, bio nastojatelj manastira Rakovice i upravnik monaške škole pri manastiru. Ubrzo je uvideo koliko je Srbima koji su već početkom devetnaestog veka počeli da pristižu prvo u Ameriku, a zatim i u Kanadu, potrebno da se okupe i crkveno organizuju i predano je radio na tome.

Vladika Mardarije je požrtvovano i neumorno radio na organizovanju eparhije u Americi suočavajući se s mnogim problemima među kojima su najveći problemi bili srpska nesloga, njegova teška bolest i hronična nestašica neophodnih finansijskih sredstava. To se posebno odnosilo na izgradnju manastira Svetog Save u Libertivilu. Kao veliki duhovnik i vizionar znao je da su manastiri uvek bili središta okupljanja srpskog naroda i da je jedan takav duhovni svesrpski centar neophodan Srbima koji žive u Americi i Kanadi. Njegovim velikim naporom kupljeno je u Libertivilu zemljište za organizovanje manastira, sirotište, dom za stara, nemoćna lica i deo određen za groblje. To je bilo vreme duboke ekonomske krize i velike nezaposlenosti, no ipak, i u takvim okolnostima narod je davao, prilažući za manastir koliko je ko mogao.

Miodrag Branković

Sam vladika Mardarije je vrlo malo pažnje posvećivao sebi, slabo se hranio, mnogo putovao a „sav svoj novac od oskudne plate, takoreći do poslednjeg centa, uziđivao u zdanje manastirskog hrama posvećenog Svetom Savi, čak i što je tražio i dobijao od svoje najuže rodbine u žarkoj želji da do kraja života, koji je svakog dana postajao sve izvesniji i očigledniji, sagleda završeno svoje veliko i sveto delo, iz silne neizmerne ljubavi za srpski narod i Srpsku Crkvu…

Odlukom Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve na redovnom zasedanju maja 2015. godine vladika Mardarije Uskoković, prvi srpski Episkop američko-kanadski, pribrojan je Saboru svetih i molitveno se proslavlja 12. decembra na dan upokojenja.

Miodrag Branković

 

 

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI